MONACHUS ad succurrendum

MONACHUS ad succurrendum

in Ecclesia Romana dicitur, qui, dum extrema agit, vel urgente mortis periculô, monachicam vestem induit, quo Fratrum suffragiorum fiat particeps, ut aiunt, at que ita animae suae succurrant. In Charta Prioratus S. Aegidii de Medunta: Odo Ruffini filius maximâ aegritudine vexatus, suscepit habitum Monachicum--et Monachus ad succurrendum effectus est. Quod fieri ab uxoratis non poterat, absque uxorum consensu, uti de Rogero Salpiae Comite agens, docet Bromptonus, ad A. C. 1088. Susceptum vero sic habitum monasticum, si pristinam valetudinem recuperâssent, dimittere fas non erat, nec uxori, quae adsensum praebuisset, marito ad sanitatem reverso, cum convellere licebat, nisi dispensatio Pontificis intervenisset. Sed et hâc voce videntur indigitati, qui, licet habitum Monachicum non induissent, societatis tamen Monachicae seu fraternitatis participes fiebant eôque nomine Martyrologio inscribebantur. Hinc in Necrologio S. Martini Laudun. de Ioanne Biennensi Imperatore Constantinopolitano legitur, 16. Kal. Maii, Commemoratio Ioannis. Imperatoris, huius Ecclesiae Fratris ad succurrendum, quem saltem non induisse vestem Monachicam in eo Monasterio, constat, cum Constantinopoli obierit, etc. Quam in rem plura, ut et de Monachis Laicis, qui et Fratres, Laicis Regularibus, Saecularibus, qui strictiorem Regulam non amplectebantur, vide apud Car. du Fresne in Glossar. ut et infra in voce Ordo.